بزرگنمايي:

ایرانیان جهان - خراسان / « مخاطبان اول «امیدآفرینی» » عنوان یادداشت روز در روزنامه خراسان به قلم دکترحامد رحیم‌پور است که می‌توانید آن را در ادامه بخوانید:
«باید در میدان بمانیم و بدانیم عامل حفظ ملت، امید و وحدت ملی است.»، «امید مهم‌ترین ابزار پیشرفت است و دشمن روی این متمرکز شده است.»، « مهم‌ترین شاخص اثبات ایران‌دوستی هر فرد، «پرهیز از یأس‌آفرینی و امیدسوزی» و «ترویج روحیه کار و تلاش و امید» است.»، «توصیه‌‌ من تقویت ایمان و امید است و آماج دشمن هم همین ایمان و امید است.» این تأکیدات رهبر انقلاب بر نقشِ عنصر امید در پیشرفت ملی کشور از جمله نکات کلیدی مطرح شده در بیانات اخیر ایشان به ویژه درمراسم سی‌وچهارمین سالگرد ارتحال حضرت امام (ره) بود. البته اگر به بیانات حضرت آیت ا... خامنه‌ای در سال‌های قبل و حتی در اوایل انقلاب نیز نگاهی داشته باشیم، مسئله امیدآفرینی و مقابله با ایجاد یأس در مردم همواره مورد تأکید ایشان قرار گرفته و در زمان‌های مختلف بر ضرورت این امر تأکید داشته‌اند.اما چرا رهبر انقلاب امید و امیدآفرینی در کشور را یک ضرورت مهم می دانند؟واقعیت این است که آن چه امروز بیش از همه افکار عمومی اغلب ایرانیان را درگیر خود کرده، «ناامیدی از فردا» است. اگر چه در واقعیت بیرونی، اوضاع عمومی کشور نابسامان و در حال سقوط نیست، اما ناامیدی به آینده و ایجاد تصویری سیاه‌‎تر نسبت به گذشته و اکنون، به ‎‌مراتب مخرب‎‌تر از آن چیزی است که به‌صورت واقعی در حال رخ دادن است.از سوی دیگر، این ناامیدی بیش از آن که در عرصۀ فردی نمایان شود، در عرصۀ اجتماعی بروز می‌کند. در جامعه کنونی ما اغلب افراد به ‌صورت شخصی و درونی انگیزه و امید دارند و برای آن تلاش می‎‌کنند و به ‌نوعی به آن‎‌ها دل‌بسته‌اند. اما همین افراد موانع رسیدن به اهداف و امیال خود را اوضاع اجتماعی و معیشتی می دانند.برای مثال، سال‌هاست که مسئولان ارشد کشورمان بر لزوم افزایش میزان رشد جمعیت اصرار داشتند و درباره‌ آن ابراز نگرانی می‌کردند.برخی نسخه‌های ناقص نیز به عنوان تلاش‌هایی در این عرصه تجویز شده که از جمله آن قانون جوانی جمعیت است. اما متاسفانه این نسخه‌ها هسته اصلی مسئله را هدف نگرفته است. مسئله اصلی برای زوج ها،«ناامیدی،نگرانی وترس از فردا» است. زوج هایی به سمت فرزندآوری می‌روند که نگرشی مثبت وامید آفرین درباره آینده دارند. با منفی بودن این نگرش، فرزندآوری که نمادی از آینده است هم منتفی می‌شود. درواقع امید و تصحیح واقعی شرایط به ویژه در عرصه اقتصاد، هسته اصلی برای فرزندآوری است. از همین جا مشخص می شود که چه کسانی در صف اول «امیدآفرینی» هستند.تقویت یا تضعیف امید درباره آینده‎‌ و امکان یا عدم امکان رفع و حل مسائل کشور ارتباط مستقیمی با مسئولان و اقدامات آن‌ها دارد. گرچه عوامل بسیار دیگری را نیز می‌توان در تقویت یا تضعیف امید و امیدآفرینی موثر دانست مانند رسانه ها،شبکه‌های خارج‌نشین، روشنفکران امروزی و... اما تردیدی نیست که مخاطب توجه دادن به امر امید و امیدآفرینی در درجه نخست مسئولان اجرایی کشورند. آن ها هستند که با گفتار و رفتار خود می توانند بذر امید را در دل مردم بکارند.گرچه امیدآفرینی آنان نباید به معنای دادن وعده برای حل یک شبه مشکلات باشد که چنین عملی نه تنها اخلاقی نیست، بلکه در مدت کوتاهی خود باعث گسترش ناامیدی و عمیق تر کردن احساس منفی عمومی است. این خطایی است که متاسفانه در عرصه سیاسی کشور کم و بیش از همه جریان های سیاسی سرزده است. امیدآفرینی مسئولان اجرایی کشور به تلاش صادقانه در حل مشکلات با استفاده از نظرات کارشناسی و مطرح کردن صادقانه پیچیدگی هایی است که در این راه وجود دارد و صد البته کسب موفقیت و بیان آن در حوزه هایی است که با تکیه بر آن این احساس به مردم منتقل شود که ضمن رفع برخی مشکلات در کوتاه مدت، امید به حل مشکلات سخت تر در آینده نیز متصور خواهد بود. برای افکار عمومی دیدن این موفقیت ها و نشانه های تلاش و وصول به موفقیت های آتی زمینه ای است که باعث ایجاد روحیه امید می شود.خلاصه آن که راه برون‌رفت امروز جامعه از احساس ناامیدی برخورد منطقی و واقع بینانه، مطابق با نظرات کارشناسی و همراه با تلاش صادقانه مسئولان برای حل مشکلات است.