بزرگنمايي:

ایرانیان جهان - شرق /متن پیش رو در شرق منتشر شده و بازنشرش در آخرین خبر به معنای تاییدش نیست
عملکرد کشتی آزاد ایران در رقابت‌های جهانی بلگراد، عرصه را بر علیرضا دبیر، رئیس فدراسیون کشتی ایران، حسابی تنگ کرده است. کشتی‌گیران ایرانی در این رقابت‌ها عملکرد خوبی نداشتند و اگر امیرحسین زارع نبود، این کاروان بدون آنکه طلایی در آزاد به دست بیاورد، باید صربستان را ترک می‌کرد. مشکلات آزادکاران ایرانی در این مسابقات چنان مشهود بود که نیاز به درجه بالایی از کارشناسی برای تحلیل این رقابت‌ها نیست. ضعف در آنالیز، ضعف تکنیکی و در رأسی بالاتر، ضعف در سرمربیگری و بدن‌سازی، کاری کرد تا بسیاری از شانس‌های طلای ایران از دست برود. از همه بدتر اینکه ثانیه‌های پایانی دوباره بلای جان کشتی آزاد ایران شد و فرصت رسیدن به مدال‌های بهتر از دست رفت؛ ولی در میان این اتفاقات ظاهرا علیرضا دبیر، رئیس فدراسیون کشتی ایرانی، علاقه‌ای به شنیدن انتقادات ندارد و نتایج را به هر چیز با ربط و بی‌ربطی متصل می‌کند. او می‌گوید بسیاری با او مشکل شخصی و سیاسی دارند تا به خیال خودش، بین موافقان و منتقدانش مرزبندی کند. «من درباره نوع حرف‌زدن آدم‌ها صحبت دارم و به انتقادات مغرضانه و بی‌ربط گوش نمی‌دهم. اینکه بگویند چون تسبیح دستش است یا نماز خوانده تیم باخته است، با این حرف‌ها مشکل دارم». دبیر که به‌وضوح از زمان ریاستش بر فدراسیون کشتی با رسول خادم، رئیس قبلی این فدراسیون، مشکل داشته و این مشکل را در جاهای مختلف به‌ویژه در تلویزیون هم داد زده، حالا نگران انتقاد همان اعضای قدیمی است؛ به طوری که درخواست دارد اعضای فدراسیون سابق از نتایج کنونی این تیم اصلا چیزی نگویند. «ما تیم ایران را با چه چیزی می‌سنجیم. یادشان نرود چه تیمی را تحویل ما دادند. تیم نهم و یازدهم دنیا را تحویل ما دادند. یک آقایی که رزومه‌اش در ورزش هم مشخص است، اندازه حد خودش خواهشا صحبت کند. شما حرف نزنید که تیم نهم و یازدهم دنیا را تحویل من دادید. کسانی که در فدراسیون قبل کار کرده‌اند، اظهارنظر بی‌ربط نکنند. به حرف‌های بی‌ربطی که زده می‌شود، جواب می‌دهم. یک زمان نهم و یازدهم می‌شد، کسی نمی‌گفت جواب دهید؛ اما تیم ما دوم یا سوم دنیا شده که از مردم ممنونم، توقعات بالا رفته و می‌گویند باید برای این هم جواب بدهید که من البته جواب می‌دهم؛ اما برخی افراد حرف بی‌ربط می‌زنند. ما را اگر با سال قبل خودمان یا با سال 2021 بسنجید، عقب افتاده‌ایم و این درست است؛ اما با سال 2019 که جهانی قبل از المپیک بود هم مقایسه کنید و ببینید چطور سهمیه گرفتیم و چگونه عمل کردیم».
علیرضا دبیر در شرایطی دوباره از موضع بالا با منتقدانش حرف زده که فراموش می‌کند عامل اصلی این گرفتاری، میدان‌دادن به پژمان درستکار، رفیق قدیمی‌اش، به‌عنوان سرمربی تیم ملی ایران است. او حاضر نیست بشنود و بخواند که اگر مشکلی وجود دارد، به مباحث فنی برمی‌گردد و مقصر همان درستکار است. شاید دبیر به واسطه دوستی‌ای که با سرمربی کنونی تیم ملی آزاد دارد، چندان تمایلی به مرور کارنامه درستکار در مدتی که هدایت تیم کشتی را برعهده داشته، ندارد؛ ولی برای یادآوری بد نیست او فقط به همین یک نکته نگاهی بیندازد تا متوجه شود ادامه کار با درستکار ممکن است کار را به کجا برساند. درستکار سال اولی که هدایت تیم ملی کشتی آزاد را به دست گرفت، در رقابت‌های جهانی سه طلا، سه نقره و یک برنز گرفت. او سال 2022 هم دو طلا، سه نقره و دو برنز بدون حضور روس‌ها به دست آورد؛ ولی امسال یک طلا، دو نقره و یک برنز گرفت تا نشان دهد سیر نزولی‌اش در کسب مدال برای کاروان ایران ادامه دارد. عجیب آنکه انتقاداتی را که متوجه علیرضا دبیر است که چرا با این کادر فنی ادامه می‌دهد، خود علیرضا دبیر هم دارد. مشخص نیست او می‌خواهد به جای خودش و انتخاب بحث‌برانگیزش چه کسی را متهم کند. «نسبت به قبل رشد کرده‌ایم و قابل قیاس نیستیم؛ اما خود من نسبت به زمان فدراسیون بنده و به عملکرد کشتی آزاد نقد دارم. به درستکار گفتم که یک قهرمان جهان و المپیک درست و حسابی را نبردید. باید بیاییم بررسی کنیم چرا یک قهرمان درست و حسابی را نبردیم. یک‌سری دوستان می‌گویند کادر باید قوی شود؛ اما قهرمانان جهان و المپیک‌ها را که در باشگاه کار می‌کنند، معرفی کنید ببینیم می‌توانند با این کادر کار کنند. بالاخره مهم است تیم یکدست باشد. سه، چهار نفر از بچه‌های ما در حد خودشان کشتی نگرفتند. حتما کادر فنی و بدن‌ساز باید جواب دهند. البته بزرگ‌ترین ایراد کشتی ایران باخت‌های الکی در ثانیه‌های آخر است. روان‌شناس هم آوردیم؛ اما هنوز نتوانسته‌ایم این مشکل را حل کنیم. چرا کمتر از خودمان کشتی می‌گیریم. این مشکل روان‌شناختی است که در رشته‌های دیگر به جز کشتی هم هست؛ اما باید آن را حل کنیم. یک سال زحمت را نباید در پنج ثانیه آخر هدر داد».
دبیر که البته به قول خودش زمانی، اشتباهی وارد عرصه سیاست و شورای شهر شده، حالا همچنان به توهم موجود در این زمینه دامن می‌زند که مشکلات نه نتایج کنونی تیم کشتی آزاد، بلکه مربوط به موضوعات اعتقادی و سیاسی است. «همان‌طورکه به نقد بی‌ربط گوش نمی‌دهم، به انتقادات منصفانه گوش می‌دهم. می‌دانم مشکل برخی با من چیست. مشکل آنها با من اعتقادی و سیاسی است. مشکل فنی باشد، گوش می‌دهم؛ اما مشکل آنها چیز دیگری است. خودم نسبت به عملکرد فنی کشتی آزاد نقد دارم و بعد از بازی‌های آسیایی باید جواب بدهند و بررسی کنیم. از زحمات کادر فنی تشکر می‌کنم و تا بازی‌های آسیایی محکم ادامه می‌دهند؛ اما بعد می‌نشینیم و صحبت می‌کنیم. با پدر خودم هم رودربایستی ندارم و با کسی تعارف ندارم. اول به خدا و بعد به مردم باید جواب دهیم. خودم هم عملکرد کشتی آزاد را بررسی و دنبال می‌کنم؛ اما نقد باید محترمانه باشد. از مردم هم تشکر می‌کنم و قول می‌دهم کشتی آزد در المپیک خیلی بهتر از این کشتی می‌گیرد. اصل برنامه ما برای المپیک 2028 است. 2024 هم ما محکم هستیم و مردم امیدوار باشند».
مشخص نیست به نظر علیرضا دبیر، انتقاد سازنده شامل چه چیزی می‌شود که زنگ هشدار برای خطرات احتمالی برای کشتی در صورت همکاری با کادر فنی فعلی را نشنیده و به آن عمل نکرده است. هرچه هست، امید است که آقای رئیس بخشی از تصورات موجود مبنی بر این را که مشکلات با او ریشه سیاسی دارد، کنار گذاشته و فکری اساسی برای سروسامان دادن به اوضاع کنونی کشتی آزاد کند؛ رشته‌ای که مردم همواره با مدال‌ قهرمانان واقعی آن به وجد آمده‌اند.