بزرگنمايي:

ایرانیان جهان - ابتکار / « دو روی سکه مذاکرات وین » عنوان سرمقاله روزنامه ابتکار نوشته محمدرضا ستاری است که می‌توانید آن را در ادامه بخوانید:
چهار ماه پس از توقف مذاکرات هسته‌ای، سفر هفته گذشته انریکه مورا معاون مسئول سیاست خارجی اتحادیه اروپا به تهران و دیدارش با علی باقری کنی معاون سیاسی وزارت خارجه بار دیگر گمانه زنی هایی را در خصوص آغاز مذاکرات در وین میان ایران و گروه 4+1 تقویت کرد. 
در این رابطه حتی اعلام شد که اواخر این هفته مذاکرات از سر گرفته خواهد شد، اما درنهایت آنچه از اخبار رسمی تاکنون معلوم شده، احتمال ادامه مذاکرات میان طرف ایرانی و اروپایی نه در وین بلکه در بروکسل است؛ به طوری‌که گفته می‌شود نظر مقامات ایران این است که در مورد چالش‌های موجود در مذاکرات وین، فعلاً گفت‌وگوها در بروکسل ادامه پیدا کند. در این رابطه طی روزهای گذشته نیز دو موضوع برای تحلیل گران جالب توجه بود. نخست صحبت های جوزب بورل مسئول سیاست خارجی اتحادیه اروپا که نسبت به ادامه مذاکرات اظهار خوشبینی کرده و گفته است: اوضاع در حال پیشرفت است و امیدوارم که در روزهای آینده جلسات مقدماتی در بروکسل برگزار شود.
دومین موضوع، بحث دیدار روز دوشنبه رافائل گروسی مدیرکل آژانس بین المللی انرژی اتمی با آنتونی بلینکن وزیر خارجه آمریکا در واشنگتن بود. امری که پیش از آن گروسی در پیامی توئیتری اعلام کرده که برای انجام گفت‌وگوهای کلیدی با مقامات ارشد آمریکا درباره برجام راهی واشنگتن شده است.
پیش از این تحولات و در شرایطی که ادامه یافتن مذاکرات هسته‌ای در هاله‌ای از ابهام قرار دارد و طرف‌های غربی بر روی دائمی نبودن فرصت برای شروع آن تاکید می‌کنند، حسین امیرعبدالهیان وزیر خارجه ایران بار دیگر بر روی موضع تهران در قبال مذاکرات هسته‌ای تاکید و اعلام کرد: پیش شرط مذاکرات، حسن نیت و اقدام جدی آمریکا قبل از مذاکره است. همچنین ایران این مذاکرات را از زمان خروج آمریکا از برجام دنبال می‌کند نه موارد دیگر.
با توجه به این تحولات اخیر به نظر می‌رسد بن‌بست در مذاکرات هسته‌ای که در طول سه سال گذشته ابعاد پیچیده‌تری به خود گرفته، به مرور تبدیل به وضعیتی شده که دورنمای خروج از آن برای هر دو طرف در هاله‌ای از ابهام قرار دارد. چرا که از زمان خروج آمریکا و بازگشت تحریم‌ها علیه ایران همان‌طور که پیش بینی می‌شد، از توافق هسته‌ای چیزی به غیر از یک نام باقی نمانده و با پیچیده شدن معادلات امکان توافق بر سر موضوعات جدید نیز با توجه به گستردگی ابعاد آن چندان متحمل به نظر نمی‌رسد. در این میان تهران با طی کردم پنج گام هسته‌ای در خصوص کاستن از تعهدات برجامی خود، بازگشت به توافق را منوط به لغو تمامی تحریم‌ها می‌داند و طرف مقابل نیز با بیش از 1600 تحریم علیه ایران به نظر نمی‌رسد که به آسانی حاضر به از دست دادن کارت فشار خود بر علیه ایران باشد؛ کما اینکه طرف‌های غربی همچنان خواستار پیوند زدن توافق هسته‌ای به مسائلی همچون مسائل موشکی و منطقه‌ای با ایران هستند.
با این شرایط و در حالی که روس‌ها اعلام کرده‌اند گفت‌وگوها در بروکسل نمی‌تواند جایگزین مذاکرات وین شود و موضع دولت سیزدهم هم این است که مذاکرات باید نتیجه محور و منجر به رفع تحریم ها شود؛ بررسی روند تحولات از سال گذشته و مواضع دو طرف نشان می دهد که حداقل تا میان مدت نمی توان انتظار چندانی برای حصول نتیجه در صورت شروع مجدد گفت و گوها میان ایران و 1+4 داشت. از همین رو فارغ از خواسته های طرف مقابل که شرایط بازگشت به برجام از نقطه صفر را دشوارتر از گذشته کرده به نظر می رسد که دولت لازم است هر چه سریع‌تر نسبت به تعیین تکلیف به نتیجه رسیدن گفت‌وگوها یا پایان رسمی آن اقدام کند؛ چرا که هرچه زودتر این اقدام صورت بگیرد با خروج از وضعیت بینابینی کنونی، بسیاری از مسائل از جمله مناسبات اقتصادی کشور از ذیل جو روانی مذاکرات خارج و تعیین تکلیف می‌شوند.