بزرگنمايي:

ایرانیان جهان - جهان صنعت / « رییسی؛ تکرار وعده‌ها » عنوان سرمقاله روزنامه جهان صنعت به قلم نادر کریمی‌‌جونی است که می‌توانید آن را در ادامه بخوانید:
سنت متداولی است که رییس‌جمهورها در ادوار مختلف به جای قرار گرفتن در مقابل جمع خبرنگاران و پاسخ دادن به سوال‌های متعدد و البته چالشی، در مقابل دوربین رسانه‌ دولتی قرار گیرند و به سوال‌هایی جواب دهند که احتمالا از قبل هماهنگ شده است و یا دست‌کم پرسش‌هایی را پاسخ دهند که بیشتر به گرفتن و ارائه گزارش کار دولت شبیه است تا مصاحبه خبری.آنچه دوشنبه گذشته در مصاحبه ابراهیم رییسی با تلویزیون دولتی ایران رخ داد تقریبا با سناریوی پیش‌گفته منطبق است؛ چه در مقابل رییس‌جمهور، رضا رشیدپور بنشیند و چه مرتضی حیدری و چه رییس‌جمهور روحانی باشد و چه رییسی، سوال‌ها مشابه است و مصاحبه‌کننده به جای مصاحبه، مسیری را فراهم و هموار می‌کند تا مصاحبه‌شونده گزارش فعالیت خود را اظهار دارد و به مخاطبان ارائه کند.
روشن است که اگر در این گفت‌وگو مصاحبه‌شونده حرف نامتعارف و یا عجیبی بر زبان آورد- چنانکه محمود احمدی‌نژاد درباره نرخ تورم میوه و سبزیحات و روحانی درباره نرخ ارز، حرف‌هایی نادرست بیان کردند- مصاحبه‌کننده با سخن نادرست مقابله نمی‌کند و مصاحبه‌شونده را به چالش نمی‌گیرد. این امر از آن‌رو بیان شده که تاکید شود همراهی مصاحبه‌کننده با مصاحبه‌شونده در طول این گفت‌وگوها چندان معنی‌دار نیست و نباید به عنوان صحت سخن و یا تایید مصاحبه‌شونده درباره اظهارات مصاحبه‌کننده تلقی شود.
با این حال دوشنبه‌شب گذشته ابراهیم رییسی حاضر نشد درباره بهبود شاخص‌های اقتصادی، حذف دلار 4200 تومانی از اقتصاد کشور و واردات، پایان‌ تحریم‌ها، رونق تولید و… قول و وعده زمان‌بندی شده بدهد. در هر مورد، رییس‌جمهور اظهار داشت که این موضوع توسط کارشناسان داخل و خارج دولت در دست بررسی است و پیشرفت و تصمیم‌گیری‌ها اعلام می‌شود به ویژه در مورد دلار 4200 تومانی و حذف آن از اقتصاد کشور که خواسته بسیاری از فعالان اقتصادی، تولیدکنندگان، نمایندگان مجلس شورای اسلامی و… است. وقتی مرتضی حیدری پرسید که آیا این نرخ حذف می‌شود و چه زمان این اتفاق می‌افتد، آقای رییس‌جمهور حتی از بیان اینکه نرخ 4200 تومانی از بازار ارز حذف می‌شود طفره رفت و معلوم نیست که رییس‌جمهور و همکارانش آیا اصولا به حذف دلار 4200 تومانی از اقتصاد معتقد هستند یا نه و اگر معتقدند، این اعتقاد کی و چگونه عملیاتی می‌شود.دوشنبه‌شب گذشته رییس‌جمهور تاکید زیادی بر مردمی شدن دولت داشت. او بر این نکته پای فشرد که خود را بر سر سفره شهروندان ایرانی حاضر می‌بیند و به طور ملموس سختی اوضاع اقتصادی برای مردم را درک می‌کند. وی همچنین تصریح کرد که در سفرها تلاش می‌کند حتما ملاقات مردمی داشته باشد و حرف‌های ایشان را بشنود. آقای رییسی و همکارانش حتما رفتار محمود احمدی‌نژاد و همکارانش را به یاد دارند که حتی در مورد میوه‌ها و گوجه‌فرنگی و قیمت آن در مغازه‌های محلات شهرها اظهارنظر می‌کرد و در سفرهای استانی مستقیما با مردم مراوده می‌کرد و حرف‌های ایشان را می‌شنید، در تمام موارد پیشین همین ارتباط نزدیک میان شهروندان و رییس‌جمهور برقرار می‌شد. در یک مورد، وزیر کشاورزی دولت نخست محمود احمدی‌نژاد شماره تلفن همراه خود را به رسانه‌ها داد تا مردم بتوانند به‌طور مستقیم با وی ارتباط بگیرند.
اما تمام این رفتارها و به اصطلاح نزدیک شدن به مردم مشکلات عمومی کشور و سختی معیشت شهروندان ایرانی را کاهش نداد و مانع ارتکاب رفتارهای خطا و اشتباه از سوی احمدی‌نژاد و دولتش نشد. در همین دولت احمدی‌نژاد ساختار دولت را به‌هم ریخت، تدابیر نادرست خلق‌الساعه و اشتباه به کار بست و نتایجی حاصل شد که تبعات آن سال‌ها اقتصاد و کشور را آزار می‌داد. نزدیکی به مردم و شنیدن حرف‌های حکومت‌شوندگان همیشه مهم و تاثیرگذار است اما تدبیر حکومت برای حکمرانی روا و قابل قبول موضوعی دیگر است. ابراهیم رییسی خود را در کنار سفره‌های مردم احساس می‌کند اما قیمت لبنیات پس از صعود 50 درصدی، تنها 10 درصد از آخرین قیمت، کاهش داده شد یعنی از ابتدای به روی کار آمدن دولت جدید حدود 35 تا 40 درصد به قیمت مواد لبنی که تغذیه اصلی و حیاتی شهروندان است، افزوده شده است. آیا در کنار سفره مردم بودن لزوما به معنای همراهی با همین قیمت‌هاست؟ در این صورت همراه شدن رییس‌جمهور با مردم چه نتیجه‌ای دربر دارد؟ در این مصاحبه ابراهیم رییسی تلاش کرد از نزدیکی ایران به کشورهای شرق و در صدر آن عضویت در پیمان اقتصادی- امنیتی شانگهای استقبال کند و تلویحا به اروپایی‌ها و ایالات متحده پیام داد که اگر شما با ما همکاری نمی‌کنید، کشورهایی مانند روسیه و چین هستند که می‌توانند جایگزین شما شوند. البته سیاست نزدیکی به روسیه و استفاده از اهرم این کشور در مقابل غرب و اروپا تاکنون ثمرات مثبتی را به همراه داشته و از این سیاست ایران نفع برده است. غرب یعنی هم ایالات‌متحده و هم اروپا از تیرگی روابط با روسیه احتراز کرده و به همین دلیل خودداری ایران درباره آغاز مذاکرات اجرایی شدن برجام را تحمل کرده است. در این میان اتفاقا موضوع محل بحث آن نیست که این تحمل تا کجا ادامه می‌یابد و در صورت پایان یافتن تحمل، غرب چه واکنشی نشان می‌دهد و این واکنش برای ایران چقدر خسارتبار است بلکه موضوع آن است که آیا این رویه می‌تواند وعده دیرین همه مقامات جمهوری اسلامی به شهروندان ایرانی مبنی بر پایان دادن هرچه زودتر بر تحریم‌ها علیه کشورمان را محقق کند؟ پاسخی که عاقلان به این سوال می‌دهند حتما منفی خواهد بود.