بزرگنمايي:

ایرانیان جهان - آخرین خبر / نشریه غربی با اشاره به روابط در حال گسترش ایران و چین رویکرد بایدن در مواجه با این اتفاق را مورد بررسی قرار داده است.
به گزارش پایگاه خبری فارین پالیسی، بردلی بومان مدیر مرکز ارتش و قدرت سیاسی در بنیاد دفاع از دموکراسی ها و زین زواک پژوهشگر بنیاد دفاع از دموکراسی ها در مقاله ای با عنوان بایدن بیش از این نمی تواند روابط در حال رشد ایران و چین را نادیده بگیرد به بررسی قرارداد ایران و چین پرداخته است
در این مقاله آمده است
وزیر امور خارجه ایران امیر حسین امیر عبداللهیان روز جمعه در سفرش به چین به تقویت موافقت نامه "اتحاد جامع راهبردی" که دو کشور سال پیش آن را امضا کردند، خواهد پرداخت. 
رشد روابط امنیتی ایران و چین منافع امنیتی آمریکا، اسراییل و کشور های عرب خلیج فارس را عمیقا به خطر می اندازد.
برای پاسخ به این موارد، دولت بایدن هم اکنون باید چندین اقدام ضروری را به انجام برساند. 
سخنگوی وزارت خارجه چین وانگ ویبین روز سه شنبه با تایید این مطلب اعلام کرد امیر عبداللهیان به این کشور سفر خواهد کرد و تاکید کرد "چین آمادگی دارد تا با کمک ایران به عمیق تر سازی موافقت نامه اتحاد جامع راهبردی اقدام نماید." 
قرارداد راهبردی 25 ساله ایران و چین، که تهران و پکن در مارس سال 2021 آن را امضا کردند به این دو کشور که هر دو از مخالفان آمریکا و قانون گرایی محسوب می شوند، سود های بزرگی خواهد رساند. چین با ایجاد روابط با ایران جایگاه خود را در خاورمیانه تقویت خواهد کرد، جایگاه آمریکا را تضعیف خواهد کرد و دسترسی خود به نفت ایران و بقیه اقلام مهم را افزایش خواهد داد. 
در ازای آن ایران به میلیارد ها دلار سرمایه چینی در بخش انرژی و زیرساختی دسترسی پیدا خواهد کرد که تاثیرات تحریم های آمریکا علیه این کشور را کم اثر خواهد کرد
بخش بزرگی از روابط ایران و چین حول محور روابط اقتصادی و دیپلماتیک می چرخد. در همین خصوص سپتامبر پارسال سازمان همکاری های مشترک شانگهای به رهبری روسیه و چین ایران را به عضویت کامل در این سازمان ارتقا دادند
بعلاوه اشتباه خواهد بود اگر کارکرد های امنیتی این توافق نامه را نادیده بگیریم. 
همکاری های نظامی ایران و چین یک نگرانی اجرا نشده و بر محور آینده نیست، بلکه هم اکنون در حال اجرا شدن است. 
اولین نکته اینکه خرید انرژی توسط چین از ایران و تمایل به سرمایه گذاری در ایران برای آمریکا دو معضل امنیتی را در پی خواهد داشت که به مرور زمان شدت آن بیشتر خواهد شد. و اینکه سرمایه چینی ها در ایران انگیزه و سود اقتصادی ایجاد خواهد کرد و در مرحله بعد ایران بخش بزرگی از سود اضافه را به ساخت زرادخانه موشکی و پهپادی اش، پیشبرد بیشتر برنامه هسته ای خود، صادرات تروریسم، و حمله به همسایگانش اختصاص خواهد داد. 
به شکل گسترده تر سرمایه گزاری مکمل چینی ها تحریم های آمریکا علیه ایران را به شکل فزاینده ای کم اثرخواهد کرد. 
این موضوع به ایران کمک خواهد کرد تا بتواند در مذاکرات هسته ای مواضع سختگیرانه تری را اتخاذ نماید. پشتیبانی چین همچنین ممکن است موجب شکست مذاکرات شود و آمریکا و اسراییل را مجبور به اقدام نظامی علیه ایران برای جلوگیری دسترسی این کشور به سلاح هسته ای نماید. به علاوه با وجودی که مفاد نهایی قرارداد راهبردی آشکار نشده است، یک کپی افشا شده با عنوان "نسخه نهایی" به دست آمده است که در آن چین و ایران به آموزش های مشترک نظامی، رزمایش ها، توسعه جنگ افزار و اشتراک اطلاعات خواهند پرداخت. همین مسئله باید توجه آمریکا، اسراییل، عربستان سعودی و امارات متحده عربی را به این مسئله جلب نماید. 
روابط روز افزون چین و ایران طی مرور زمان می تواند به شکل فزاینده ای قابلیت های نظامی ایران را افزایش دهد. در صورت خواست ایران برای کسب قابلیت های پدافندی و عدم دسترسی نظامی از چین، ایران ممکن است به این نتیجه برسد که می تواند یک حمله طراحی شده به مراکز هسته ای اش را در صورت تلاش این کشور برای کسب سلاح اتمی دفع نماید و یا برای آن بازدارندگی ایجاد نماید.
چنین نگاهی در ایران می تواند احتمال دسترسی ایران به سلاح اتمی را بالا ببرد و بعلاوه جوگیری از آن را سخت تر نیز بنماید. 
به شکل واضح تر، همکاری های چند جانبه یک مسئله نظری نیست و هم اکنون در حال انجام است؛ ایران، چین و روسیه در دسامبر سال 2019 میلادی در اقیانوس هند و سپتامبر سال 2020 در روسیه اقدام به برگزاری رزمایش نمودند. همچنین زمانبندی ها برای برگزاری یک رزمایش مشترک دیگر در آینده بین نیروی های چین و ایران در خلیج فارس انجام گردیده است.
نکته قابل توجه اینکه بر پایه گزارش کمیسیون بررسی اقتصادی، امنیتی چین و آمریکا؛ حداقل یکی از موشک های به کار رفته توسط ایران در بمباران پایگاه نظامی عین الاسد آمریکا در عراق به احتمال زیاد توسط فناوری موشک های بالستیک چین توسعه پیدا کرده است. 
اتفاقی نیست که جزییات دقیق همکاری های امنیتی ایران و چین در هاله ای از ابهام باقی مانده است. پکن برای کم اهمیت دادن همکاری هایش با تهران دلایل خوبی دارد. حزب کمونیست چین اشتیاق زیادی برای ساخت روابط با دولت های عرب خلیج فارس دارد، همچنین مسلما کمک به ارتش ایران طرفداران پکن را در ریاض و ابوظبی زیاد نکرده است.
همین تلاش برای متعادل سازی روابط، سفر وزرای خارجه کشور های عربستان سعود، کویت، عمان، و بحرین به همراه دبیر کل شورای همکاری های کشور های خلیج فارس به چین را توضیح می دهد. 
پکن تلاش دارد همزمان روابط خود با تهران و کشور های عرب خلیج فارس را افزایش دهد و همین موضوع موجب می شود تا همکاری های دوجانبه امنیتی با ایران را به شکلی چارچوب دهی کند تا موجب آشفته شدن سران کشور های آن طرف خلیج فارس نشود. 
همین مسئله برای پکن چالش خواهد بود و واشنگتن تلاش می کند آن را سخت تر نیز بنماید.
به این منظور اولین قدم برای واشنگتن فهم این مسئله خواهد بود که جلوگیری از دسترسی کشور های عرب حاشیه خلیج فارس به سخت افزار های نظامی برای دفاع از خود موجب خواهد شد این کشور ها برای خرید سلاح به سمت روسیه و چین بشتابند. این مسئله موجب قدرتمند شدن بیشتر روسیه و چین دو دشمن آمریکا خواهد شد و نفوذ آمریکا در خاور میانه را کم خواهد کرد. همین مسئله در خصوص مصر به وقوع پیوسته است. در سال 2013 میلادی زمانی که قاهره نتوانست به هواپیما جنگنده، تانک و موشک های آمریکایی دسترسی پیدا کند، برای خرید هواپیما متوصل به مسکو و پاریس شد و برای پهپاد نیز به سوی پکن شتافت. همین مسئله در مورد عربستان سعودی نیز در حال شروع شدن است و چین مشتاق است از این مسئله بهره برداری کند. 
نکته دوم اینکه، واشنگتن باید کشور های عرب حاشیه جنوبی خلیج فارس را تشویق کند که به چین و روسیه تفهیم کنند که فروش سامانه های اصلی سلاح به ایران رابطه کشور های شورای همکاری خلیج فارس با این کشورها را آسیب خواهد زد. 
و نکته سوم اینکه کنگره باید اطمینان حاصل کند که پنتاگون و جامعه اطلاعاتی آمریکا اقدام به تهیه گزارش های با جزئیات، سالانه، کتبی، و غیر محرمانه در خصوص آموزش های نظامی، رزمایش ها، توسعه سلاح ها و اشتراک اطلاعات بین کشور های ایران و چین نمایند.
نیاز های مقدماتی برای اطلاع رسانی در این مورد هم اکنون موجود است اما باید بهیود یابد و قوی تر شود. به منظور تصمیم گیری بهتر و غافلگیر نشدن، واشنگتن باید به صورت فعال اقدام به اشتراک اطلاعات در خصوص روابط تهران و پکن با اسراییل، عربستان سعودی و کشور های عرب خلیج فارس نماید .
قراداد راهبردی همکاری های مشترک بین ایران و چین، دسترسی ایران به سازمان همکاری های شانگهای و سفر وزیر خرجه ایران به چین سه چیز را نشان می دهد: توازن فزاینده بین تهران و پکن، رشد نفوذ چین در خاورمیانه و این واقعیت که مبارزه بزرگ قدرت بین چین و آمریکا فقط در اقیانوس آرام اتفاق نخواهد افتاد.