بزرگنمايي:

ایرانیان جهان - انتخاب /متن پیش رو در انتخاب منتشر شده و بازنشر آن در آخرین خبر به معنای تاییدش نیست
نیویورک تایمز/ دو هفته پیش، ران دوسانتس، فرماندار فلوریدا در برنامه معروف لورا اینگراهام در یکی از پربیننده‌ترین ساعات فاکس نیوز برای یک ساعت کامل حضور پیدا کرد. تا کنون، این مدت زمان در این ساعات پرببننده فقط به دونالد ترامپ اختصاص داشت، اما محبوبیت دوسانتس افزایش چشمگیری داشته است. او پس از آقای ترامپ محبوب‌ترین نامزد بالقوه ریاست جمهوری 2024 در میان جمهوری خواهان است.
حتی اگر هرگز نخواهیم به او رای بدهیم، شناخت دلایل جذابیت او و جهت‌گیری سیاست‌هایش بسیار مهم است، زیرا به هر شکلی - چه برای ریاست‌جمهوری نامزد شود یا خیر - ران دوسانتس نماینده جمهوری‌خواهان جدید است.
مبارزه طلبی فرماندار دوسانتس در مسائل اجتماعی روز انعکاسی از نفوذ ترامپ است، اما او کمی فراتر رفته و از اختیارات دولتی خود به عنوان ابزاری در جنگ فرهنگی استفاده می‌کند - چیزی که هرچند ترامپ حرفش را زد، اما هرگز واقعاً انجام نداد. اگر هر یک از طرفداران جمهوری خواه آقای دوسانتس امیدوارند که او حزب را به جایگاه قبل از 2016 برگرداند، احتمالا اشتباه می‌کنند، زیرا این فرماندار رهبر رویکرد جدید حزب جمهوریخواه و تحت تأثیر ترامپ است، اما بدون نقایص شخصیتی و کوله‌بار عملکرد‌های رئیس جمهور سابق را ندارد.
آقای دوسانتس به دلیل واکنش خود به کرونا در میان جمهوری خواهان به قهرمان تبدیل شد. زمانی که بسیاری از ایالت‌ها در حال ایجاد محدودیت‌های گسترده و اجباری کردن ماسک بودند، او مسیر دیگری در پیش گرفت. تحت رهبری او، فلوریدا هر چه می‌توانست برای حافظت از خانه‌های سالمندان خود انجام داد، اما هم‌‍زمان قرنطینه و سایر محدودیت‌ها را به دلیل جنبه‌های منفی اقتصادی و اجتماعی به حداقل رساند. هنگامی که در ماه می 2020 برای مقاله‌ای درباره استراتژی کرونا با فرماندار صحبت کردم، متوجه شدم او - برخلاف تصور خامی که از او به عنوان یک جاهل بی پروا وجود دارد - به خوبی از تحقیقات آگاه بوده و عملکرد‌های دیگر کشور‌ها را مطالعه کرده است. بخش‌های متعدد راهبرد او مانند رسیدن به توازن میان محدودیت‌های اجتماعی و عملکرد اقتصادی، باز نگه داشتن مدارس و عدم اجبار دانش آموزان به پوشیدن ماسک، اکنون به صورت گسترده پذیرفته شده‌اند.
دوسانتس به دلیل همین عملکرد در دوران کرونا به موقعیتی بسیار ارزشمند در سیاست جمهوری خواهان، در مقام ضربه‌گیر، دست یافت. با هر حمله ای، به خصوص حملات نادرست یا ناعادلانه، جایگاه او محکمتر می‌‎شد. در آوریل 2021، برنامه "شصت دقیقه سی‌بی‌اس" گزارشی آشکارا ناقص و گمراه‌کننده را مبنی بر فساد در توزیع واکسن‌های کرونا در فلوریدا پخش کرد. رسانه‌های خبری بدون تحقیق، ادعا‌های یک کارمند سابق وزارت بهداشت ایالتی مبنی بر پنهان‌کاری درباره تعداد زیاد مرگ و میر‌های ناشی از کرونا را در فلوریدا پوشش دادند. کلیپ‌هایی از تقابل دوسانتس با خبرنگاران در رسانه‌های اجتماعی پخش شد که شعار دفاع از "آزادی در برابر الزامات کرونایی" را تکرار می‌کرد.
به طور کلی، هیچ بحثی وجود ندارد که دوسانتس به آن نپردازد. تنها در دو هفته در ماه آوریل، آقای دوسانتس ممنوعیت 15 هفته‌ای سقط جنین را امضا کرد، وضعیت مالیاتی ویژه دیزنی را به دلیل مخالفتش با لایحه "نگو همجنسگرا" خود لغو کرد، و تهدید کرد که در صورت عدم موافقت توییتر با فروش آن به ایلان ماسک، اقدام قانونی خواهد کرد (صندوق بازنشستگی فلوریدا از سرمایه گذاران توییتر است) و لایحه‌ای را برای ایجاد کارگروه بررسی تقلب انتخاباتی امضا کرد. در همین حال، وزارت بهداشت او دستورالعمل‌هایی را صادر کرد که مخالف توصیه‌های دولت بایدن برای درمان جوانان فاقد جنسیت قطعی بود.
با وجود همه حرف‌ها درباره ترامپی بودن آقای دوسانتس، خیلی از خصوصیات او، دوران قبل از ترامپ را به یاد می‌آورد. او در سال 2012 به عنوان عضو حزب محافظه‌کار «تی پارتی» به کنگره راه یافت و علاقه دارد به خود ببالد که بودجه فلوریدا تقریباً نصف بودجه نیویورک است، در حالیکه ایالت او پرجمعیت‌تر است. او به وضعیت فلوریدا به عنوان یک ایالت کم مالیات افتخار و از آن محافظت می‌کند.
او از طرفداران بسیار متعهد گسترش مدارس خصوصی و برنامه‌های کمک به خانواده‌ها برای فرستادن فرزندان خود به مدارس خصوصی و کاملاً طرفدار کاهش قوانین است. صحبت‌های چندانی درباره تجارت یا سیاست خارجی از او نشنیده‌ایم - دو حوزه‌ای که پوپولیست‌های طرفدار ترامپ را از جمهوری‌خواهان ارتدوکس قدیمی متمایز می‌کند. او از سیاست صنعتی، اولویت پوپولیست‌های راستگرا، حمایت نمی‌کند.
در واقع، اگر یک محافظه‌کار از حدود سال 1984 در کپسول زمان مهر و موم شده و امروز بیدار شود، آقای دوسانتیس را کمابیش یک جمهوری‌خواه کمربند آفتابی خواهد شناخت - محافظه‌کاری سختگیر که بر اساس شرایط اقتصادی جذاب، مردم و کسب‌وکار‌ها را تشویق به جابجایی به ایالت خود می‌کند و همچنین مخالف نخبه گرایی، از نظر اجتماعی محافظه کار و مشتاق اصلاح مدارس دولتی است.
همه این موارد را از قبل می‌دانستیم، اما نکته برجسته درباره دوسانتس، استفاده از اختیارات دولتی در جنگ فرهنگی است که گاهی به حوزه‌هایی مانند آموزش عمومی کشیده می‌شود که در آن دولت حق تعیین قوانین را دارد. یکی از این نمونه‌ها، لایحه «نگو همجنس‌گرا» است، که بیشتر به عنوان لایحه حقوق والدین در آموزش شناخته می‌شود، که آموزش درباره گرایش جنسی یا هویت جنسی در مهدکودک تا کلاس سوم را ممنوع می‌کند. لایحه دیگر «آزادی فردی» برای ممنوعیت ترویج این مفهوم است که شخص «باید بخاطر اقدامات افراد هم‌نژاد، هم‌رنگ، هم‌جنس یا هم‌ملیتی خود در گذشته که خود فرد در آن هیچ نقشی نداشته، احساس گناه، ناراحتی یا دیگر احساسات ناخوشایند را داشته باشد".
هدف فلوریدا عالی، اما روشش در رسیدن به آن هدف قابل تردید است. لایحه «تکنولوژی بزرگ» در این ایالت به دنبال مقابله با حذف نامزد‌های سیاسی و سایر کاربران از پلتفرم‌های رسانه‌های اجتماعی است، اما این قانون دارای تعارضات جدی با متمم اول بوده و یک قاضی فدرال علیه اجرای آن حکم صادر کرده است.
دعوا با دیزنی، یک مورد دیگر است. لغو وضعیت مالیاتی ویژه این شرکت یک اقدام تلافی جویانه صریح است که تضاد‌هایی در مسئله آزادی بیان ایجاد کرده و حتی می‌تواند به افتضاحی قانونی و سیاستی منجر شود. گفتنی است، دیزنی یک معامله واقعاً فوق العاده با فلوریدا کرده و امکان یافت عملا شهر دیزنی را مستقل اداره کند. اگر مدیران اجرایی آن 55 سال پیش به مقامات ایالت گفته بودند که والت دیزنی نهایتا گرایش چپ پیدا خواهد کرد، قطعات چنین توافقی را به دست نمی‌آوردند.
هدف بزرگتر تبدیل دیزنی به عبرتی برای دیگر شرکت‌های بزرگ است که تحت تاثیر کارمندان چپ‌گرای خود به سلاحی در جنگ‌های فرهنگی تبدیل نشوند، زیرا ممکن است برایشان تبعات داشته باشد و بهتر است به تجارت خود ادامه دهند. چگونه یک جمهوری خواه حزب تی‌پارتی که خواهان محدود کردن دولت است، می‌تواند مانند آقای دوسانتس به راحتی از دولت در جنگ فرهنگی استفاده کند؟ یا اصلا چطور این تعداد از اعضای تی‌پارتی به راحتی به پوپولیسم ترامپی گرایش پیدا می‌کنند؟
به نظر من، نکته کلیدی این است که از نظر بسیاری از راستگرایان، اتخاذ سیاست‌های لیبرتاریانی عمدتاً راهی برای مخالفت با ماندارین‌هایی بوده که تأثیر زیادی بر زندگی عمومی ما دارند؛ و ظاهرا پوپولیسم راه تندتری برای این مخالفت است. سلطه پیشرو‌ها بر فرهنگ نخبگان اکنون رشد کرده و نهاد‌های سابقاً بی طرف مانند شرکت‌ها و لیگ‌های ورزشی را هم در برمی‌گیرد. محافظه کاران بیشتر به این باور رسیده اند که تنها نیروی نهادی متضاد، قدرت سیاسی دموکراتیک است که در فرمانداری، مجالس قانونگذاری ایالتی و - احتمالاً از سال آینده - در کنگره منعکس شده است.
سناتور دانیل پاتریک از نیویورک زمانی نوشت: «باور واقعی محافظه‌کار میانه‌رو این است که فرهنگ و نه سیاست، موفقیت یک جامعه را تعیین می‌کند. باور اصلی لیبرال‌ها هم این است که سیاست می‌تواند فرهنگ را تغییر و نجات دهد».
با توجه به شرایط، محافظه کاران حقیقت لیبرال در سخنان سناتور پاتریک را درک کرده‌اند. اگر جنگ فرهنگی فلوریدا موفقیت آمیز باشد، آموزش و پرورش این ایالت دیگر بدون فکر رویکرد‌های چپگرایانه را نخواهد پذیرفت، شرکت‌ها در ورود به دعوا‌های اجتماعی محتاط‌تر می‌شوند. به عبارت دیگر فرهنگ این موسسات رو به بهبود خواهد گذاشت.
حتی اگر آقای دوسانتس مایل به استفاده از قدرت دولتی باشد، به این معنی نیست که او رویکرد دولت محدود خود را کنار گذاشته است. موسسه کاتو با رویکرد لیبرتاریان، فلوریدا را بعد از نیوهمپشایر، دومین ایالت آزاد کشور می‌داند و آقای دوسانتس تمایلی به تغییر مالیات، هزینه‌ها و سیاست‌های نظارتی ایجاد کننده این جایگاه، نشان نداده است. در مورد کرونا، او به طور مداوم بر اهمیت استقلال فردی تأکید کرده است.
مخالفان آقای دوسانتس دوست دارند بگویند که او بدتر یا خطرناکتر از آقای ترامپ است. اگر منظور این باشد که دوسانتس در مقام رییس‌جمهور در پیگیری رویکرد محافظه کارانه، متمرکزتر و منضبط‌تر از ترامپ خواهد بود، احتمالاً درست می‌گویند، در غیر این صورت کاملا اشتباه می کند. آقای دوسانتس ناکامی‌های آقای ترامپ را ندارد. او در پاسخ دادن به خبرنگاران تند است، اما هرگز بیخود توهین نمی‌کند. او به حقایق اهمیت می‌دهد و برای تسلط بر آن‌ها زمان می‌گذارد.
آقای دوسانتس در حال حاضر داغ‌ترین چیز در سیاست داخلی جمهوری خواهان است و هر کاری انجام می‌دهد تا با فرض پیروزی مجدد در انتخابات فرمانداری، زمینه را برای حضور در انتخابات ریاست جمهوری فراهم کند. نمی‌توان نتیجه را پیش‌بینی کرد شاید ترامپ مانع حضور او شده یا نتواند از پس هیجانات آن سطح بربیاید. آنچه واضح است اینکه ترکیب او از قدیم و جدید، و کارنامه او، آینده جمهوری خواهان است.