بزرگنمايي:

ایرانیان جهان - فرهیختگان / « جناب کرباسچی، قافیه به تنگ آمده اما شما مقصر نیستی » عنوان سرمقاله روزنامه فرهیختگان به قلم محمد زعیم‌زاده است که می‌توانید آن را در ادامه بخوانید:
خیلی جوانمردانه نیست که فرد یا گروهی را که در وضع استیصال قرار دارند، نقد کرد، اما اگر در همان زمانه مستاصل بودن چیزی قلمی کردند که دور از واقعیت و مشحون از تلاش برای استحمار مخاطب بود، تکلیف چیست؟
قبل‌تر نوشتیم که رادیکالیسم میرحسین موسوی، اصلاح‌طلبان را در وضع انسداد سیاسی یا به‌اصطلاح ارّه قرار می‌دهد و برای فرار از این وضعیت دیر یا زود به میدان می‌آیند، خیلی عجیب هم نبود که شروع این مسیر با تکنوکرات‌ها و پراگماتیست‌های اصلاح‌طلب باشد، چراغ اول را جناب کرباسچی روشن کرد و در گفت‌وگویی با رسانه خودش سعی کرد روی طناب نازکی که یک‌طرفش را رابطه اصلاح‌طلبان و حاکمیت گره زده و سوی دیگر را بدنه رادیکال حامی، بندبازی کند، اما خروجی متنی شد سراسر تناقض و استیصال و چیزی شد که هیچ‌کدام از اطراف را راضی نمی‌کند، البته این وسط واقعا کرباسچی خیلی مقصر نیست، این زمین بازی دوسر باختی است که رادیکالیسم برای شما می‌سازد، بالاخره ارّه هر طنابی را می‌برد.
جناب کرباسچی در این گفت‌وگو در وهله اول سعی می‌کند با چند سوال درخصوص اصل متن موسوی تشکیک وارد کند، این‌که زمان نگارش مشخص نیست. مقصود موسوی چیز دیگری بوده است و... البته او اینجا به این سوال پاسخ نمی‌دهد که اگر موسوی نمی‌خواسته چنین متنی در این زمان منتشر شود، چرا توسط نزدیکان و اعضای خانواده ازجمله خانم نرگس موسوی بازنشر و تایید شده است؟
به هر ترتیب، پیش‌فرض کرباسچی بر ناروا بودن متن است. در ادامه مصاحبه تلاش برای پاسخ به شبهات موسوی درخصوص سوریه یا آینده حکمرانی کشور و... اثبات همان پیش‌فرض است، کرباسچی با همین استدلال‌ها که درست هم هست به ستیز با بدنه رادیکال اصلاح‌طلب می‌رود اما جلوتر برای آنکه خیلی هم آنها را نرنجاند منتقدان موسوی را نقد می‌کند و دقیقا اینجاست که به تناقض و خلاف‌گویی می‌افتد.
مهم‌ترین استدلال کرباسچی در توجیه متن موسوی که خودش هم منتقد آن است این نکته است که موسوی در حصر بوده و اطلاعات دقیق ندارد پس حرجی بر او نیست! شما هم این ماجرا را فراموش کنید.
این استدلال درصورتی از جناب کرباسچی پذیرفته است که او اول از جناب موسوی سوال کند شما که سال‌هاست دسترسی به اطلاعات دقیق نداری چه اصراری است موضع سیاسی آن هم با این شدت و غلظت بگیری؟ آقای موسوی وقتی مثلا درمورد سوریه و تحولاتش آگاهی نداری چرا به خود حق می‌دهی با تندترین لحن صحبت کنی و جامعه را ملتهب کنی؟ سوال کودکانه‌ای که درمورد آینده حکمرانی کشور طرح می‌کنید مبتنی‌بر همین اطلاعات نداشته است یا آثار مالیخولیای حصر؟
آقای کرباسچی اگر این سوالات را اول می‌پرسید کمی این نمایش باورپذیرتر می‌شد، البته بعد چند سوال دیگر پیش می‌آمد، این‌که آیا خود آقای کرباسچی هم در حصر و در شرایط عدم دسترسی به اطلاعات بوده که آن سخنان شاذ و مغلوط را درباره مدافعان حرم و ماجرای سوریه قبل از انتخابات 96 در اصفهان گفته است؟
جناب کرباسچی چندی قبل رفیق و هم‌حزبی‌تان جناب مرعشی که گویا چند وقتی است میان‌تان شکرآب شده، به نقل از قهرمان بزرگ ملت، شهید سلیمانی عزیز گفته بود مرحوم هاشمی هم این اواخر تحلیل غلطی درباره سیاست منطقه‌ای ایران و ماجرای سوریه داشت، اما یادتان هست آن اظهارات غلط مرحوم هاشمی که تکرار ادعاهای صهیونیست‌ها و آمریکایی‌ها درباره سوریه بود چه آسیبی به نظام و کشور زد؟ آیا جناب هاشمی هم در حصر بود؟ یا این تحلیل خطا یک باور غلط در گعده‌های شماست که از دیوارهای کوچه اختر هم رد شده و آن متن کذا را پدید آورده است؟
جناب کرباسچی، کنایه‌ای هم به «فرهیختگان» زده‌اید درباره تیتر صدای داعش. لطفا یک‌بار دیگر متن آقای موسوی را بخوانید، ادعاهای ایشان درباره سیاست‌های منطقه‌ای ایران، حزب‌الله لبنان، یمن، سوریه و... را بخوانید، انصافا تفاوتی با ادعاهای ابوبکر بغدادی دارد؟ حضرت استاد، این‌که موسوی حرف‌های آنها را تکرار می‌کند نشانه قوت داعش نیست، نشانه سقوط رفیق‌تان است.
آقای کرباسچی، راستش همان‌طور که بالاتر گفتم، این قافیه به تنگ‌آمده فقط تقصیر شما نیست، تقصیر رادیکالیسم است، تقصیر سیاست‌ورزی بی‌اصول و پرنسیب است.