بزرگنمايي:

ایرانیان جهان - ایران / « کی‌روش؛ مربی حرف‌ها و وعده‌ها » عنوان یادداشت روزنامه ایران به قلم حامد جیرودی است که می‌توانید آن را در ادامه بخوانید:
ایران با مرد پرتغالی ناکامی دیگری را تجربه کرد
جام‌جهانی 2022 قطر برای فوتبال ایران پس از 3 بازی مرحله گروهی به پایان رسید؛ اتفاقی که با توجه به شرایط فوتبال ایران در ابتدای سال و پس از صعود به این رقابت‌ها، تا حدودی قابل پیش‌بینی بود؛ با این حال همیشه کورسوی امیدی بین اهالی فوتبال و دوستداران تیم‌ملی وجود داشت که معجزه‌ای رخ بدهد و نتایج به گونه‌ای پیش برود که ایران بتواند به مرحله بعد جام‌جهانی صعود کند. این نگاه قطعاً در ذهن مسئولان فدراسیون فوتبال هم وجود داشت که دست به تغییر زدند و با برکناری دراگان اسکوچیچ، دوباره به کارلوس کی‌روش اعتماد کردند تا با حضور این مربی پرتغالی، نتایج را به گونه‌ای دیگر رقم بزنند، اما آنچه در دوحه رخ داد، آن چیزی نبود که علاقه‌مندان به فوتبال انتظار آن را داشتند. تیم‌ملی در بازی اول برابر انگلیس با ترکیبی غیرمنتظره به میدان رفت که هیچ نوع ‌هارمونی و هماهنگی بین ارکان آن دیده نمی‌شد و در نهایت سنگین‌ترین شکست تاریخ تیم‌ملی در ادوار جام‌جهانی رقم خورد، اما کی‌روش در بازی با ولز تغییراتی در سیستم و نفرات تیم به وجود آورد که باعث شد ایران یک بازی دلنشین و هجومی را از ابتدا تا انتهای مسابقه به نمایش بگذارد و با نتیجه 2-0 به پیروزی برسد و بهترین برد تاریخ فوتبال ایران را در جام‌جهانی به ثبت برساند . در این شرایط و با توجه به نتایج کسب شده در گروه B، این شانس برای تیم‌ملی به وجود آمد که یوزها با کسب یک مساوی برابر امریکا،راهی مرحله یک‌هشتم نهایی شوند و دست به تاریخ‌سازی بزنند اما تیمی که در بازی سوم به میدان رفت، اصلاً شبیه تیمی نبود که چند روز قبل ولز را شکست داد. شاگردان کی‌روش از ابتدا بازی ضعیفی ارائه دادند و در اکثر لحظات بازی، توپ و میدان در اختیار حریف بود و آنها در نهایت به آنچه می‌خواستند، رسیدند. در نیمه دوم هم با خروج کریستین پولیشیچ، ستاره امریکا و گلزن مسابقه، شرایط کمی متعادل شد اما بازهم آن‌طور نبود که با آن بتوان به بازگشت تیم‌ملی امیدوار شد. این امید در حالی کمرنگ شد که تعویض‌های ایران هم قابل بحث و بارزترین آن، خروج سردارآزمون در بین دو نیمه بود؛ بازیکنی که تنها مصدومیت می‌تواند دلیل قانع‌کننده‌ای برای تعویضش باشد آن‌هم در شرایطی که تیم‌ملی بشدت به گل نیاز داشت.
از اتفاق‌های بازی که بگذریم، شاید بتوان یکی از مهم‌ترین علل ناکامی ایران در این تورنمنت را تصمیمات کی‌روش دانست؛ مربی‌ای که برای سومین‌بار پیاپی در جام‌جهانی روی نیمکت ایران نشست و انتظار می‌رفت با توجه به شناختی که از فوتبال‌مان دارد تصمیمات بهتری درباره سیستم و نفراتی که به میدان می‌فرستد بگیرد. دلیل فیکس بازی کردن میلاد محمدی چه بود؟ کی‌روش در علی کریمی چه شاخصه‌ای دید که او را بعد از مدت‌ها دوری از تیم‌ملی به جام‌جهانی برد و در هر 3 بازی از او استفاده کرد؟ چرا احسان حاج‌صفی که از روزهای اوجش دور است در هر 3 بازی فیکس بود و در 2 بازی از اواسط نیمه دوم تعویض شد؟ چرا به وحید امیری میدان داده نشد و آیا جای شجاع خلیل‌زاده و محمد‌حسین کنعانی‌زادگان روی نیمکت بود؟ درباره ناکامی تیم‌ملی حرف‌های زیادی وجود دارد و می‌توان از زاویه‌های مختلفی آن را مورد بررسی و نقد قرار داد اما حالا بحث اصلی درباره کی‌روش است؛ مربی‌ای که بعد از باخت، تعدادی از کاربران فضای مجازی جمله کنایه‌آمیز «بازگشت کی‌روش به تنظیمات کارخانه» را برای او به کار بردند. واقعیت این است که تیم‌ملی مقابل امریکا شجاعانه بازی نکرد و سیستم دفاعی و ترس از گل خوردن باعث شد با تیمی که مقابل ولز برنده از زمین خارج شد کیلومترها فاصله داشته باشد. در ششمین حضور هم رؤیای صعود از گروه محقق نشد و بازهم با کی‌روش در رسیدن به این مهم ناکام ماندیم؛ حتی از جام‌جهانی 2018 هم نتایج و امتیاز ضعیف‌تری گرفتیم. کی‌روش مربی سرشناسی است که حالا به نظر می‌رسد بیشتر بازی با کلمات را خوب بلد است ولی آنچه تیم‌هایش در میدان به نمایش می‌گذارند، چیز دیگری است، مانند اتفاقی که پیش‌تر در کلمبیا و مصر افتاد و با ایران تکرار شد. تنها ساعاتی پس از حذف ایران، گمانه‌زنی‌ها درباره ماندن یا رفتن او آغاز شد اما خودش از برنامه‌های پیش‌رو و گام بعدی تیم‌ملی حرف زده و وعده قهرمانی آسیا را داده است!