چاپ

ایرانیان جهان - ایران / « سینما چشم انتظار لغو محدودیت‌های کرونایی » عنوان یادداشت روزنامه ایران به قلم حبیب اسماعیلی است که می‌توانید آن را در ادامه بخوانید:
نزدیک به دو سال است که سینماها شرایط بغرنج و نابسامانی را تجربه می‌کنند؛ بیکاری، زیان مالی، تلنبار شدن فیلم‌ها پشت خط اکران و... زیر سایه همه‌گیری کرونا بر سینما تحمیل شد. چند ماهی است با سرعت گرفتن روند واکسیناسیون و فروکش آمار کرونا، فیلم‌های پرمخاطب به سینماها بازگشته‌اند و آرام آرام شاهد رونق گیشه و شلوغی سالن‌ها هستیم. در شرایط فعلی بسیاری از پروازها، رستوران‌ها، اتوبوس‌ها، مترو و... از صددرصد ظرفیت‌هایشان استفاده می‌کنند پس طبیعی است مانند بسیاری از مشاغل و کسب و کارها سینماداران هم حق خود بدانند که برای ظرفیت کامل سالن بلیت بفروشند و جبران مافات روزهای گذشته را بکنند. تمام کشورها به زندگی عادی برگشته‌اند و خودشان را با شرایط کرونا وفق می‌دهند. تصمیم درست همین است، نباید منتظر ریشه‌کن شدن کرونا باشیم و باید فعالیت‌ها را از سر بگیریم. اهالی سینما جزو بزرگی از جامعه فرهنگی کشورند و در این روزها که همه مشاغل فعالیت عادی‌شان را از سر گرفته‌اند انتظار این است که محدودیت‌های سینمایی نیز برداشته شود و ظرفیت سینماها به روال سابق برگردد. بخصوص اینکه سالن‌های سینما از امن‌ترین مراکز است و تمام پروتکل‌های بهداشتی از تب‌سنجی و اجباری شدن ماسک تا ضدعفونی سالن‌ها و تهویه مناسب در آنها رعایت می‌شود.
استفاده از ظرفیت 100 درصدی سینما صرفاً به نفع سینمادارها نیست بلکه به سود تمام سینماست. حدود 200 فیلم پشت خط اکران مانده و با بهبود شرایط، تهیه‌کنندگان راغب هستند فیلم‌هایشان را اکران کنند. آثار سینمایی مثل دیگر کالاهای تجاری نیست که تصور کنیم هر وقت به فروش رسید، سودش را می‌بریم. بخش زیادی از آثار تاریخ مصرف دارند. در شرایط فعلی (ظرفیت 50 درصدی سالن‌ها و افزایش فیلم‌های اکران) صرفاً پردیس‌های سینمایی که بیش از 10 سالن سینما دارند جوابگوی این میزان فیلم در حال اکران هستند. سینماهایی که کمتر از 5 سالن سینما دارند، مجبورند بخش اصلی برنامه اکران‌شان را به فیلم‌هایی بدهند که مخاطب دارند. فیلم‌های سالم و ارزشمندی که فیلم گیشه نیستند و تماشاگر خاص خودشان را دارند در نهایت یک سانس آن هم در ساعات کم مخاطب اکران می‌گیرند و دوباره بحث فیلمسوزی و مناقشه بر سر اینکه تعداد سانس‌های اختصاص یافته به کدام فیلم کم و زیاد است به راه می‌افتد.
استفاده از ظرفیت کامل به نفع کل جامعه سینمایی بخصوص فیلم‌های خاص است که همیشه شعار حمایت از آنها سرداده می شود. در صورت ادامه اعمال محدودیت‌های کرونایی بر سینما، حمایت از این دست فیلم‌ها از بین می‌رود. فیلم‌های کمدی همیشه مخاطب خودش را دارد و سینماها هم همان فیلم‌ها را اکران می‌کنند.