چاپ

ایرانیان جهان - پژوهشگران موفق شدند با استفاده از بررسی استالاگمیت‌های غار‌های زیرزمینی، علت سقوط تمدن باستانی لیانگژو را کشف کنند.

حدود 3500 سال پیش، تمدنی باستانی در شرق چین ظهور کرد و شهری ساخت که مشابهی پیش از آن در سراسر آسیا و احتمالا در تمام جهان نداشت. آثار به‌جا مانده از تمدن لیانگژو که در کرانه دلتای رود یانگ‌تسه در شرق چین شکوفا شد، نشانه‌هایی از دستاورد‌های منحصر‌به‌فرد این جامعه نوسنگی در پایان عصر حجر هستند. ویرانه‌های باستان‌شناسی از شهر لیانگژو بیانگر نشانه‌های متعددی از پیشرفت‌های اجتماعی، فرهنگی و فناوری، به‌ویژه در زمینه‌های کشاورزی و آبزی‌پروری هستند. ویژگی‌های سطح بالای معماری مانند مهندسی هوشمندانه سازه‌های آبی که آن‌ها را قادر به ساخت کانال‌ها، سد‌ها و مخازن آبی کرده بود، باعث شده به لیانگژو لقب «ونیز شرق» در دوران نوسنگی داده شود.

ایرانیان جهان

استالاگمیت‌های غار شنونگ راز سقوط تمدن لیانگژو را بر ملا کردند مقاله‌ی مرتبط: چرا فراعنه مصر باستان از ساختن اهرام دست کشیدند؟ قوم گناهکار کتاب مقدس احتمالا در اثر برخورد سنگ فضایی نابود شد آیا حکاکی‌ معبد تاپروم تصویر یک دایناسور را نشان می‌دهد؟
به گفته پژوهشگران، نشانه‌های قدیمی‌تر تغییرات اقلیمی در ناحیه دلتای رود یانگ‌تسه نیز ممکن است دیگر تمدن‌های نوسنگی پیش از تمدن لیانگژو را که در دورانی خشک و کم‌بارش و نسبتا پایدار آب و هوایی شکوفا شدند، تحت تأثیر قرار داده باشند. تاریخ و آب‌و‌هوا نشان می‌دهند که این شهر موفق نمی توانسته برای همیشه مقاومت کند. پژوهشگران در مقاله خود نوشته‌اند: یافته‌های باستان‌شناسی از وجود سازه‌های آبی پیچیده مانند سد بزرگ خاکی در نزدیکی شهر لیانگژو (که بین 5300 تا 4700 سال پیش ساخته شده است) خبر می‌دهند. این نشان می‌دهد که جامعه لیانگژو به شکل موثری منابع آبی را با استفاده از زیرساخت‌های آبی برای هدایت سیل یا آبیاری مدیریت می‌کرده تا در یک اقلیم خشک دوام آورند. به نظر می‌رسد با گذشت زمان این اقلیم خشک، به تدریج خشک‌تر شده و در حدود 4400 سال پیش دچار یک اَبَر خشکسالی شده است. در این مقطع سدسازی متوقف شده، زیرا سد‌های موجود در شرایط کم‌بارش کافی به نظر می‌رسیدند. سپس باران‌ها تقریبا از 4400 تا 4300 سال پیش در دو دوره مجزا آغاز شدند. در ادامه مقاله آمده است: مشاهدات ما از نمونه‌های استالاگمیتی در کنار شواهد ژئوشیمیایی از نهشته‌های سیل روی لایه تمدن لیانگژو نشان می‌دهند که باران‌های سهمگین در سراسر بخش‌های میانی و پایین‌دست دره رود یانگ‌تسه ممکن است سیل‌های رودخانه‌ای و دریایی را تقویت کرده و مانع سکونت و کشت برنج مردم شده باشد. سیل‌های بزرگ و آبگرفتگی به دلیل زهکشی ضعیف در زمین‌های پَست ممکن است مردم لیانگژو را مجبور به ترک پایتخت و سکونتگاه‌هایشان در جلگه تایهو کرده باشد که در نهایت منجر به فروپاشی تمدن لیانگژو شده است. مقاله‌ی مرتبط: دانشمندان معمای تمدن اسرارآمیز اتروسک را حل کردند اسکن‌های لیزری جزئیات شگفت‌انگیزی از تمدن مایاها را آشکار کردند کشف شهر طلایی گم‌شده 3000 ساله در مصر
برای صد‌ها سال آتی، شرایط مرطوب باقی ماند. در این زمان تمدن‌های باستانی دیگری موقتا رشد کردند تا جانشین تمدن لیانگژو شوند؛ حداقل تا زمان ابر خشکسالی بعدی که باعث نابودی نهایی جوامع نوسنگی در این منطقه شده است. در همین زمان جامعه چین در حال شروع فصل جدیدی از تاریخ خود بود؛ بنیان‌گذاری سلسله شیا به دست «یو بزرگ» در سال 2070 پیش از میلاد که نخستین سلسله پادشاهی چین محسوب می‌شود. هر چند بسیاری از منابع اشاره می‌کنند که فرمانروا یو بخاطر مدیریت موفق طغیان رود توانست سلسله شیا را بنیان‌گذاری کند، بعضی از پژوهش‌ها نشان می‌دهند که چیرگی یو بر طغیان‌ها می‌تواند به تغییرات اقلیمی نسبت داده شود. داده‌های بدست آمده از استالاگمیت‌ها نیز این ایده را پشتیبانی می‌کنند. این مشاهدات، مدارک محکمی همسو با گزارش‌های تاریخی چینی و پژوهش‌های پیشین از برآمدن سلسله شیا در میان یک گذار بزرگ اقلیمی از شرایط مرطوب به خشک ارائه می‌کنند. این یافته‌ها در نشریه Science منتشر شده‌اند.