ایرانیان جهان - شهروندان و نیز دولت و سهامداران بنگاه‌های اقتصادی از مدیران بنگاه‌های صنعتی - تولیدی انتظار دارند به میزان کافی کالا تولید کنند، کالایی تولید کنند که با مشابه خارجی رقابت کند، سودآور باشد و بازار را بتوان با تولید داحلی تنظیم کرد. مدیران بنگاه‌های اقتصادی اما برای پاسخ دادن به این انتظارات نیازها به شرایط و ابزارها و سیاست‌های اقتصادی و سیاسی کلان دارند تا بتوانند به خواسته‌ها پاسخ دهند.
بیشتر بخوانید: اخبار روز خبربان
واقعیت این است که اقتصاد ایران از شروع دهه 1390 که در سرازیری قرار گرفت هنوز نتوانسته است به ثبات نسبی در شاخص‌های اقتصادی و صنعتی برسد. در سه نمودار زیر روزگار ناخوش اقتصاد ایران به خوبی نشان داده شده است. بررسی از سر اشاره به نمودار نرخ تورم در مهرماه امسال و مقایسه آن با مهر ماه سال‌های پیش نشان می‌دهد که این شاخص بسیار مهم اقتصادی چگونه توانایی رقابت‌پذیری از صنعت ایران در مقایسه با رقبا را زایل کرده است. آیا به‌طور مثال صنعت قند و شکر ایران می‌تواند با این میزان نرخ تورم رسمی با رقبایی که نرخ تورم آنها به‌طور میانگین زیر 7 درصد است رقابت کند.
در نمودار دیگر می‌بینیم که صنعت ساخت در ایران چه فراتز و فرودهای حیرت‌انگیزی روبه‌رو است. این فراز و فرود نشان‌دهنده نوسان در سیاست‌های صنعتی است و نشان می‌دهد مدیران بنگاه‌های صنعتی نمی‌توانند برنامه‌ریزی کنند و از یک روند قابل پیش‌بینی تبعیت کنند. در نمودار سوم که شاخص تولید صنعتی است نیز روند کاهنده را به خوبی می‌بینیم. در میان همه انواع صنایع غذایی، صنایع غذایی کارنامه‌ای غیرقابل قبول دارند. دلیل نزول صنعت غذا این است که نهاد دولت با حذف دلار ارزان برای واردات نهاده‌های دام و طیور و دیگر مواد اولیه، راه را بر رشد این بخش از صنعت تنگ و تاریک کرده است. انتظار از مدیران صنعت و مدیران بنگاه‌های تولیدی باید با ظرفیت‌های قانونگذاری و نیز سیاست‌گذاری اقتصادی همراه باشد. روزگار صنعت همزمان با خوشی و شادابی سایر شاخص‌های فعالیت‌های کلان خوش باشد.
