بزرگنمايي:

ایرانیان جهان - مطالعه‌ای جدید براساس شمارش سلول‌های خونی و تعداد قدم‌ها در طول عمر نشان می‌دهد حداکثر طول عمر انسان 150 سال است.

آواز موسیقی زمینه فیلم شهرت (Fame) که ایرنه کارا اجرا می‌کند، شامل خط «برای همیشه زندگی می‌کنم» است. البته منظور کارا ماندگاری پس از مرگ است که شهرت می‌تواند به‌ارمغان بیاورد؛ اما تجلی واقعی از این اشتیاق در گوشه‌و‌کنارهای جهان، خصوصا در صنعت فناوری، طنین‌انداز شده است. در سیلیکون‌ولی، جاودانگی گاهی مانند هدفی مادی دنبال می‌شود. بسیاری از نام‌های بزرگ در فناوری سرمایه‌گذاری زیادی برای حل مسئله مرگ کرده‌اند؛ گویی فقط ارتقایی برای سیستم‌عامل گوشی هوشمند شما باشد. بااین‌حال، چه می‌شود اگر نتوان به مرگ رخنه کرد و بدون توجه به کاری که انجام می‌دهیم، طول عمر همیشه سقفی مشخص داشته باشد؟ پژوهشگران به این سؤال فکر می‌کنند که اگر ازطریق ترکیبی از شانس و ژنتیک براثر سرطان یا بیماری قلبی یا برخورد با اتوبوس از دنیا نرویم، تا کِی می‌توانیم زنده بمانیم. آن‌ها گزارش می‌دهند با حذف عواملی که معمولا ما را می‌کشد، پس از اختلالات و با گذشت زمان، بازهم توانایی بدنمان برای بازگرداندن تعادل به سیستم‌های ساختاری و متابولیکی بی‌شمار تضعیف می‌شود. براین‌اساس، حتی اگر بتوانیم زندگی را با عوامل استرس‌زای کمتری سپری کنیم، این زوال تدریجی و فزاینده در انعطاف‌پذیری و بازگشت به حالت عادی حداکثر طول عمر انسان را چیزی بین 120 تا 150 سال تعیین می‌کند. مطالعه پژوهشگران ‌در مجله Nature Communications منتشر شده است و درپایان، آنان نتیجه‌گیری می‌کنند که اگر خطرهای آشکار جان ما را نگیرد، از‌دست‌رفتن قابلیت انعطاف‌پذیری این کار را انجام خواهد داد. هدر ویتسون ، مدیر مرکز مطالعات پیری و رشد انسان در دانشگاه دوک می‌گوید: «آنان این سؤال را مطرح می‌کنند که اگر همه‌چیز خوب پیش رود و در محیط عاری از عوامل استراس‌زا طولانی‌ترین عمر ممکن برای سیستم پیچیده انسانی چقدر است.» به‌گفته وی، نتایج نشان‌دهنده وجود سرعت پیری پشت‌صحنه‌ای است که محدودیت‌های طول عمر را تعیین می‌کند. برای مطالعه جدید، تیموتی پیرکوف و همکارانش سرعت پیری را در سه گروه بزرگ در آمریکا و بریتانیا و روسیه بررسی کردند. آنان برای ارزیابی انحرافات از سلامتی پایدار، تغییر شمارش سلول‌های خونی و تعداد قدم‌های روزانه افراد را مشخص کردند و آنان را براساس گروه‌ سنی تجزیه‌و‌تحلیل کردند. مقاله‌های مرتبط:
داستان قرصی که ادعای افزایش طول عمر دارد راز عمر طولانی در برخی نقاط دنیا چیست؟ آیا طول عمر انسان سقف محدودی دارد؟
برای شمارش سلول‌های خونی و تعداد قدم‌ها، الگوی یکسانی وجود داشت: با افزایش سن، عواملی غیر از بیماری وجود داشت که هدایت‌کننده کاهش پیش‌بینی‌پذیر و فزاینده‌ای در توانایی بدن برای بازگرداندن سلول‌های خونی یا قدم‌ها به سطح پایدار پس از بروز اختلال بود. هنگامی‌که پیرکوف و همکارانش از این سرعت پیش‌بینی‌شدنی زوال برای تعیین زمانی‌ استفاده کردند که برگشت‌پذیری به حالت عادی کاملا ناپدید و به مرگ منجر می‌شود، محدوده 120 تا 150 سال را پیدا کردند. سال 1997، ژان کالمان، دارای طولانی‌ترین عمر تأییدشده یک انسان، در 122 سالگی در فرانسه از دنیا رفت. پژوهشگران همچنین دریافتند با افزایش سن، پاسخ بدن دربرابر آسیب‌ها می‌تواند به‌طور فزاینده‌ای از حد عادی عبور کند و برای بهبودی به زمان بیشتری نیاز داشته باشد. ویتسون می‌گوید این نتیجه منطقی است: هر فرد جوان سالم می‌تواند برای تطبیق با نوسان‌ها و بازگشت به حالت طبیعی، پاسخ فیزیولوژیکی سریعی تولید کند؛ اما در فرد مسن سرعت همه‌چیز کم می‌شود و او کُندتر پاسخ می‌دهد و فاصله فرایندهای زیستی از حالت طبیعی بیشتر می‌شود؛ مانند زمانی‌که بیماری موجب نوسان‌های بزرگی در فشار خون می‌شود. البته ویتسون خاطرنشان کرد اندازه‌گیری‌هایی مانند فشار خون و شمارش سلول‌های خونی محدوده سالم شناخته‌شده‌ای دارد؛ درحالی‌که تعداد قدم‌ها بسیار شخصی است. این واقعیت که پیرکوف و همکارانش متغیری انتخاب کرده‌اند که با شمارش خون بسیار متفاوت است و هنوز کاهش مشابهی در طول زمان پیدا کردند، می‌تواند نشان‌دهنده وجود یکی از عوامل سرعت پیری واقعی باشد که در زمینه‌های مختلف نقش مؤثر است. پیتر فدیچف ، نویسنده مطالعه، می‌گوید اگرچه بیشتر زیست‌شناسان شمارش سلول‌های خونی و تعداد قدم‌ها را بسیار متفاوت می‌دانند، این واقعیت که هر دو منبع آینده یکسانی ترسیم می‌کنند، نشان می‌دهد این مؤلفه سرعت پیری واقعی است. نویسندگان به عوامل اجتماعی اشاره کردند که منعکس‌کننده یافته‌های آن‌ها است. پیرکوف می‌گوید: «درحدود 35 تا 40 سالگی چرخش تندی مشاهده کردیم که بسیار تعجب‌آور بود. به‌عنوان مثال، این دوره اغلب زمانی است که در آن دوران ورزشی ورزش‌کاران به‌پایان می‌رسد که نشان می‌دهد ممکن است چیزی در فیزیولوژی در این سن تغییر کند.»